برای افرادی که به تازگی وارد حوزه ارز دیجیتال شده‌اند یا دوست دارند که آشنایی نسبی با آن پیدا کنند، شناخت اصطلاحات اولیه مثل توکن و کویت اهمیت ویژه‌ای دارد. با این وجود، شباهت‌های آن باعث ایجاد تردید و شک در استفاده از این اصطلاحات می‌شود. بنابراین، مطلب جدید پرشین فاند را به بیان اینکه تفاوت کوین و توکن چیست، اختصاص داده‌ایم. پس تا انتها با ما همراه باشید.
کوین (Coin) یا سکه در زبان انگلیسی به معنای یک واحد ارز دیجیتال است. این اصطلاح عموماً به ارزهای دیجیتال مبتنی بر فناوری بلاکچین اطلاق می‌شود. بلاکچین یک فناوری است که امکان ثبت و تأیید تراکنش‌ها را بدون نیاز به واسطه‌گران مرکزی مانند بانک‌ها فراهم می‌کند. ارزهای دیجیتال مانند بیتکوین (Bitcoin) و اتریوم (Ethereum) به عنوان مثال‌هایی از کوین‌ها شناخته می‌شوند.
ارزهای دیجیتال به دلیل ویژگی‌هایی مانند امنیت، شفافیت، قابلیت انتقال سریع و کاهش هزینه‌های تراکنش مورد توجه قرار گرفته‌اند. همچنین، این ارزها قابلیت برنامه‌ریزی هوشمند را در خود جای داده و با استفاده از قراردادهای هوشمند، امکان انجام تراکنش‌های خودکار و قراردادهای قابل برنامه‌ریزی را فراهم می‌کنند.
مهمترین نمونه کوین، بیتکوین است که در سال 2009 توسط شخص یا گروهی به نام ساتوشی ناکاموتو معرفی شد. بیتکوین اولین ارز دیجیتالی بود که موفق به ایجاد یک شبکه بلاکچین عمومی و استفاده‌پذیر شد. از آن زمان به بعد، صدها ارز دیجیتال دیگر به عنوان کوین‌ها معرفی شده‌اند و از آنها برای انجام تراکنش‌ها و سرمایه‌گذاری استفاده می‌شود.
از جمله مسائلی که به شما کمک می‌کند تا بفهمید، تفاوت کوین و توکن چیست، شناخت شاخصه‌های اصلی هر کدام محسوب می‌شود. شاخصه‌های اصلی کوین عبارتند از:
بیتکوین به عنوان یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز عمل می‌کند. به این معنی که هیچ بانک مرکزی یا نهاد دیگری کنترل آن را ندارد. سیستم بیتکوین بر پایه تکنولوژی بلاکچین (Blockchain) ساخته شده است که به کاربران این امکان را می‌دهد تا تراکنش‌هایشان را مستقیماً و بدون واسطه انجام دهند.
بیتکوین به عنوان یک واحد نمادین از ارزش استفاده می‌شود. این ارزش می‌تواند برای خرید کالاها و خدمات استفاده شود، همچنین می‌توان آن را در صرافی‌های معتبر تبدیل به ارزهای دیگر نیز کرد. ارزش بیتکوین بر اساس عرضه و تقاضا و بازار آزاد تعیین می‌شود.
تراکنش‌های بیتکوین به طور پیش فرض ناشناس هستند. به این معنی که هویت اشخاصی که در تراکنش‌ها شرکت می‌کنند، به صورت عمومی آشکار نمی‌شود. به جای هویت واقعی، یک کد متمایز به نام “آدرس بیتکوین” به هر کاربر اختصاص داده می‌شود.
انجام تراکنش‌های بیتکوین معمولاً با هزینه‌های کمتر و در زمان کوتاهتری نسبت به سیستم‌های مالی سنتی صورت می‌گیرد. برخلاف تراکنش‌های بانکی بین‌المللی که ممکن است مدت زمان طولانی‌تری برای تسویه نیاز داشته باشد، تراکنش‌های بیتکوین به طور معمول در عرض چند دقیقه تأیید می‌شوند.
بیتکوین به کاربران امکان می‌دهد که به صورت مستقل و بدون وابستگی به بانک‌ها یا نهادهای مالی، کنترل کاملی بر دارایی‌های خود داشته باشند. همچنین، عدم وجود محدودیت‌ها در استفاده از بیتکوین به معنای این است که هر شخصی در هر نقطه‌ای از دنیا می‌تواند بیتکوین را استفاده کند.
مهم است بگویم که این شاخصه‌ها مربوط به بیتکوین هستند و ممکن است برخی از آنها برای سایر ارزهای دیجیتال نیز صدق کند، اما هر ارز دیجیتال ممکن است ویژگی‌ها و شاخصه‌های خاص خود را داشته باشد.
توکن چیست؟
توکن (Token) در زمینه ارزهای دیجیتال و بلاکچین به معنای واحدی است که به عنوان نماینده‌ای از ارزش یا دارایی مشخص استفاده می‌شود. توکن‌ها می‌توانند درون یک بلاکچین خاص ایجاد شده و به وسیله قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) تعریف و مدیریت شوند.
توکن‌ها می‌توانند دارای معانی و کاربردهای مختلفی در ارزهای دیجیتال داشته باشند. به عنوان مثال:
برخی توکن‌ها به عنوان نماینده‌های ارزش مشخصی عمل می‌کنند. این توکن‌ها معمولاً بر پایه بلاکچین ایجاد شده و ارزش آنها به صورت مستقل و مستقیم با ارزش دارایی یا سرویسی که نماینده آن هستند، مرتبط است. مثال‌هایی از توکن‌های ارزشی شامل توکن‌هایی هستند که به عنوان نماینده‌های طلا، دلار، یا دیگر دارایی‌ها استفاده می‌شوند.
برخی توکن‌ها برای دسترسی به خدمات یا برخورداری از برنامه‌ها و پلتفرم‌های خاصی استفاده می‌شوند. این توکن‌ها به عنوان عملکرد اصلی برنامه‌ها و پلتفرم‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند و می‌توانند برای پرداخت هزینه‌ها، دسترسی به ویژگی‌های خاص، یا شرکت در فعالیت‌های داخلی سیستم به کار بروند. مثال‌هایی از توکن‌های کاربردی شامل توکن‌هایی هستند که در پلتفرم‌های مبادله‌ی ارزهای دیجیتال، پلتفرم‌های اشتراک‌گذاری فایل، یا پلتفرم‌های بازی آنلاین استفاده می‌شوند.
برخی توکن‌ها به عنوان نماینده‌های ارزشی امنیتی عمل می‌کنند. این توکن‌ها معمولاً در معاملات مشارکتی (مانند عرضه عمومی اولیه) استفاده می‌شوند و به افراد حق شرکت در سوددهی یا انتقال اموال در یک پروژه را می‌دهند. توکن‌های امنیتی ممکن است طبق قوانین مالی و اوراق باشد که توکن‌ها معمولاً مشخصه‌ها و ویژگی‌های خاصی دارند که آن را از توکن‌های دیگر تمایز می‌کند. همچنین، هر پروژه و بلاکچین ممکن است قوانین و قواعد خاص خود را برای ایجاد و استفاده از توکن‌ها داشته باشد. بنابراین، برای درک کامل شاخصه‌ها و کاربردهای یک توکن، می‌بایست به ویژگی‌های خاص آن توکن و شبکه‌ای که در آن استفاده می‌شود، توجه کنید.
شاخصه‌های اصلی توکن
شاخصه‌های اصلی یک توکن می‌تواند بستگی به نوع و کاربرد آن داشته باشد. اما در کل، برخی از شاخصه‌های اصلی توکن‌ها عبارتند از:
برخی از توکن‌ها بر اساس استانداردهای مشخصی ساخته می‌شوند. به عنوان مثال، توکن‌های ERC-20 در بلاکچین اتریوم استفاده می‌شوند و توکن‌های BEP-20 در بلاکچین بایننس اسمارت چین. استانداردهای مشابه به توکن‌ها کمک می‌کنند تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، قابلیت‌های مشابهی را برای تبادل و مدیریت توکن‌ها فراهم کنند.
توکن‌ها می‌توانند با یک عملیات عرضه مشخص شوند و ممکن است محدودیت‌هایی در خصوص تامین توکن داشته باشند. برخی توکن‌ها محدودیت زمانی در مورد عرضه دارند. مثلاً توکن‌هایی که هر ساله در یک مقدار مشخصی عرضه می‌شوند. همچنین، توکن‌ها می‌توانند دارای محدودیت تامین باشند. به این معنی که تعداد مشخصی از توکن‌ها در دسترس باشد و بلافاصله توسط خریداران قابل تهیه نشوند.
بسیاری از توکن‌ها قابلیت تبادل و معامله را دارند. این به معنی آن است که توکن‌ها می‌توانند در بورس‌ها یا صرافی‌های ارزهای دیجیتال مختلف خرید و فروش شوند. این قابلیت تبادل امکان دسترسی به بازار آزاد و انعطاف پذیری در معاملات با توکن را فراهم می‌کند.
بسیاری از توکن‌ها طراحی شده‌اند تا در سیستم‌ها و برنامه‌های خاصی استفاده شوند. این توکن‌ها ممکن است برای دسترسی به خدمات خاصی مانند پلتفرم‌های مبادله‌ی ارزهای دیجیتال، شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های آنلاین و غیره استفاده شوند.
برخی توکن‌ها به کاربران قابلیت شرکت در رای‌گیری و تصمیم‌گیری در مورد مسائل مرتبط با پروژه یا سازمانی که توکن را صادر کرده‌اند، می‌دهند. به عنوان مثال، در یک پروژه رمز ارزی، توکن‌ها ممکن است به دارندگان خود حق رای در مسائلی مانند تغییرات در قوانین پروتکل، انتخاب اعضای هیئت مدیره و سایر تصمیمات مهم را بدهند.
این تنها برخی از شاخصه‌های اصلی توکن‌ها هستند و برای هر توکن خاص می‌توانند شاخصه‌های دیگری وجود داشته باشد که به ویژگی‌ها و هدف استفاده از آن توکن بستگی دارد.
برای اینکه به‌طور واضح‌تر بدانید که تفاوت کوین و توکن چیست، یک مقایسه کلی انجام می‌دهیم. مقایسه کوین و توکن یک معنای کلی دارد و به شکل عمومی نمی‌توان به آن پاسخ دقیقی داد، زیرا هر کوین یا توکن می‌تواند شاخصه‌ها و ویژگی‌های مختلفی داشته باشد. با این‌وجود، در حالت کلی، تفاوت‌هایی بین کوین‌ها و توکن‌ها وجود دارد که می‌تواند در مقایسه آنها مورد توجه قرار گیرد. در ادامه می‌توانید مقایسه این دو را ببینید.
بیشتر کوین‌ها بر اساس بلاکچین خودشان ساخته شده‌اند و به عنوان ارز یا واحد پول دیجیتال عمل می‌کنند. به عبارت دیگر، کوین‌ها مستقل و به طور مستقیم در بلاکچین خودشان قابل تبادل و معامله هستند. مثلا؛ بیتکوین (Bitcoin) یک کوین محسوب می‌شود که بر اساس بلاکچین بیت کوین ساخته شده است.
کوین‌ها به عنوان واحد پول دیجیتال و ارزش ذاتی در بلاکچین مورد استفاده قرار می‌گیرند. در حالی که توکن‌ها ممکن است برای انجام وظایف خاصی درون سیستمی مانند: دسترسی به خدمات یک برنامه خاص، شرکت در رای‌گیری، مشارکت در سامانه‌های مبادله و غیره استفاده شوند. این مسئله به معنای آن است که توکن‌ها معمولاً برای استفاده در یک سیستم خاص طراحی شده‌اند و کاربرد خاصی دارند.
در کوین‌ها، توزیع و مدیریت معمولاً به صورت مستقل و بدون تدخل افراد یا سازمان‌های خارجی صورت می‌گیرد. در حالی‌که، توکن‌ها ممکن است، توسط یک سازمان یا گروه مشخصی عرضه شوند.
در این مطلب تلاش کرده‌ایم تا با ارائه تعریف و رکر کردن شاخصه‌های اصلی توکن و کوین شما را به این نتیجه برسانیم که تفاوت کوین و توکن چیست. با اطلاعاتی که از طریق این مقاله به دست آورده‌اید، می‌توانید وارد حوزه معاملاتی در هر یک از آنها شده و موفقیت لازم را به دست بیاورید. امیدواریم که از مطالب گفته‌شده بهره ببرید و سود چشمگیری به دست بیاورید.
